Semra Meral     ÇAĞRI’DAKİ  SIR,   SEMÂDAKİ NUR (*)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Uzaklardan çok uzaklardan gelir ses, ama sanki yanıbaşındadır;
” Hadi sen de, sen de… ” der gibi yakın, bir ana kucağı gibi sıcak’tır “gel”

Dereleri,  gölleri, nehirleri, denizleri;  bağları, bahçeleri, ovaları, bayırları aşıp gelmiştir de,
yumuşak; hem de kadife gibi yumuşak’tır “gel ”
Çiçeğe, böceğe, karaya, havaya,  kuşa, kurda konmuştur da yine katkısız ve katıksız,
yine saf,  yine duru;  bir ana sütü gibi berrak’tır  “gel “

Çölü,  yeşile;  kini, sevgiye; dikeni, güle çevirmeye bir akit;
düşmanı dost, savaşı barış, geceyi gündüz yapmaya bir vakit`tir “gel”

‘Şer değil hayır, eğri değil doğru, çirkin değil güzel’ demek için bir avdet’tir “gel “

Mini mini, masum bebeklerin feryatlarını dünyanın öbür ucundan duymak için değil de;
annesinin söylediği ninnilerle, mışıl mışıl uyuyan bebeklerin nefes alışını dinlemek için
bir davet’tir “gel”

Kırmayıp, tamir eden;  bozmayıp yapan;  üzmeyip seven, ayırmayıp birleştiren,
ney sesiyle harmanlanmış bir yalvarış, ‘bir yakarış’tır “gel”

Gence,  ihtiyara;  kadına,  erkeğe;  beyaza, zenciye;  sünniye, aleviye;   yahudiye, mecûsiye
bir çağrı’dır  “gel “

……………………………………………………….

Ya Konya, Ya Konya Ne durumdadır ?…

Mevlâna’sını bağrına basan Konya 17 Aralık`ta, kendisini deyip gelenleri de
bağrına basmaya hazır beklemededir…

Konya artık, Mevlâna`sının ” Ne olursan ol, gel!.. ” çağrısına kulak verenlerin mekânı;
“Gez dünyayı,  gör Konya`yı ” davetine icabet edenlerin diyarıdır…

Umutsuzluk  kapılarını açar olmuştur  artık bütün anahtarlar,
kıvrım kıvrım bütün yollar da,  Konya`ya çıkar olmuştur artık…

Oluklar artık burada çift değil, tek akar olmuş;  kir değil, nur saçar olmuştur bütün çeşmeler…

Öyleyse  an,  işte  bu ‘an!’
‘800 (**)musluklu  çeşme’ den  testileri doldurduğun an, işte o an, işte o zaman!..

Çişil çişil yağan mağfiret yağmurlarıyla toprak mis gibi, hava kırılıp yumaşamış;
dikenler yok olmuş, sevgi tomurcukları açmış, gönül meyveleri olgunlaşmaya
başlamıştır artık.

Konya  tılsımlı bir şehirdir artık…
Mâna iklimine girmiş, uhrevî bir havada hûşû içindedir…
Rahmet yüklüdür  her köşesi,  vecd ile bin secde etmekte her taşı;
hikmet doludur her seccadesi, her bir nakışı…
Nasılsa mezar taşı (sikke) başta;  kefen de (tennure) hazır, üsttedir…
Hatta hırka yani  öz, yani  kara toprak, yani en sadık yâr dahi her an hazır, huzurda beklemededir…

İşte şimdi Konya  sırlarla süslü,  gizemli ve çok  güzel, erdemli ve çok özel  bir şehirdir artık…
Öyleyse sırları bir bir çözme zamanı, vuslata erme vaktidir artık

Olanca samimiyet ve içtenlikle dil ikrarda, kalp tasdikte Allah`a gitme vaktidir artık…
Baş dönmeden, göz kararmadan  Allah(c.c.)`a varma zamanı,  Allah’a vasıl olma vaktidir artık…

Allah`tan gelinmiş ve yine Allah’a gidilecek,  “rücû” edilerek, aslına dönülecektir artık…

……………………………………………………….
Buyrun haydi   Semâ’ya…
Buyrun  efendim haydi Hû’ya…
Haydi  mirim buyrun semâya…
Semâ… adını göklerden alan Semâ…
Olsa da yukarılarda, ‘yukardan bakma’yan Semâ…

Seninle hem  ayaklar yerde,  toprak’ta; hem   gözler gökte, gönül Hakk’tadır değil mi Semâ?..
“Öyleyse sağ el yukarda,  sol el biraz aşağıda olmalı;
sağla sol özdeşleşirken yukarı ile aşağı bütünleşsin!” değil mi semâ?..

“Sağ el, Hakk’a doğru açık;  isteyen,  yalvaran, yakaran;
Sol el, halka doğru açık; ektiğini biçen, aldığını veren, hissesini dağıtan!” olsun değil mi semâ?..
Böyledir aslolan,  böyle ister Yaradan…
Böyledir  yakışık alan: Ne kadar çok  vermişse sana  Yaradan;  o kadar çok pay etmeli  insan-ı kâmil olan!..
Budur insaniyet, budur hikmet, budur hakkaniyet!..
Budur “canlar canını buldum,  kovanım yağma olsun” diyebilmek değil mi Yunus Emre’m Pîrim?..

…………..

Sonra parmaklar üzerinde ağır ağır dönüş, toprağa bir yumuşakça dokunuş…

Bu ağır ağır  dönüş  Ve bir /den  bir /e perde perde yükseliş;
ne bir dansta, ne de bir musikidedir….
Bu, ağır ağır dönüş ve bu  perde perde yükseliş sadece semadadır…

Bu dönüş, mânâ ikliminde yoğrulan mayanın aşk iksiriyle kabarması, coşması;
Allah(c.c.) aşkı’nın  ateşiyle gönlün yanıp tutuşması’dır.

Bu dönüş, tutaşan gönüllere ilaç;  dizlere derman’dır.
Bu dönüş,  diyarlarda değil,  gönüllerde yansıma’dır.

Bu dönüş,  yokluk`tan;  varlık`a dönmedir.
Bu dönüş,  çokluk’tan;  birlik’e dönmedir…
Bu dönüş:
Şeb-i arus`ta,  vuslat `ı  arama;   vuslat`ta   şeb-i arus`u  bulmadır.
Bu dönüş Vahdet’e  Vasıl olma’dır….
……………………………………………………

17  Aralıklarda,  şafaklarla birlikte semâya bakanlar sürü sürü kuşun, süzüle süzüle uçtuğunu görürler.
Mevlâna Diyarı’ndan göğe yükselen kuşların kanat şakırtıları, uzaklardan çook uzaklardan duyulur…
Kış ortasında hava sıcak,  hava yumuşak, hava berrak`tır.

“Çağrı`daki Sır” çözülmüş;  “Semâdan ‘çişil çişil’ Nur” yağmadadır…}
……………………………………………………………………………………………….
Dipnot:
(*) Yeni güncellemesi ile   (**)Mevlâna Hazretleri’nin 800. Doğum Yıldönümü idi 2007 ve
Unesco( Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Kurumu) bu yılı “Mevlâna Yılı” ilân etmişti..

Not:Yazının aslı,TOŞAYAD KÜMBET’te…