1956 yılında Erzincan’da doğdu.İlk,orta ve lise öğrenimimi Erzincan’da tamamladıktan sonra 1974 yılında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesini kazandı.1977 yılından itibaren aynı fakültede askeri öğrenci olarak öğrenimime devam edip, 1980 yılında tabip teğmen olarak mezun oldu. üç yıl pratisyen olarak kıta hizmeti yaptıktan sonra 1984 yılında GATA ortopedi kliniğinde ihtisasa başlayıp 1988 yılında yüzbaşı rütbesi ile ortopedi uzmanı oldu. Erzurum ve Kayseri Asker hastanelerinde ortopedi uzmanı olarak ve Kayseride Başhekim yardımcısı olarak çalıştıktan sonra 2000 yılında Albay rütbesi ile emekli oldu. Emekli olduktan sonra Sağlık Bakanlığına müracaat edip açıktan atama ile Kayseri Devlet Hastanesine tayin oldu. Halen bu hastanede ortopedi uzmanı olarak görev yapmakta olup,evli iki çocuk babasıdır.
Dr.Mesut ÖZBEK,şiir için;
” Şiiri hem kendimin hem çevremdeki olayların hem de insanların dertlerini,Milletimin problemlerini en kısa yoldan anlatabilmek için seçmiş bulunuyorum.Şiirde anlatacaklarınızı dolaştırmadan direk doğrudan ve en kısa yoldan,en etkili şekilde okuyucuya aktarmak imkanına sahipsiniz.Bunun için şiir diyorum.”demektedir.
Aşağıdaki iki şiir Dr.Mesut ÖZBEK’ten alınmıştır.
HATIRALAR DENİZİNDE YİNE
Bir yolculuğa çıktım dün gece
Karanlıklar içinde kaybolup
Geçmişi andı gönlüm
Bu uzun bitmeyen gecede
Yaşanmışlar hep gözümün önünde
O geçmiş güzel günler için hep kendime sormaktayım
Bu kabus gibi bitişi anlamamakta
Gidişini ardına bakmadan
Sorgulamaktayım
Allah kahretsin
Kabahat bende mi,sende mi?
Hâla düşünmekteyim
O günden beri rotasız bir gemi
Limansız bitmeyen seferdeyim
Bestesi yarım kalan bir güftenin
Son makamına takılmış
İnleyen bir neyim
Allah kahretsin
Silip atmak çok zormuş yaşananları
Maziye gömüp acıları
Bir adım ötede kurmak yeni hayatı
Yapmak gerek,
Unutup anıları
Yakmak gemileri,
Terk edip eski limanları
Kurmak yeni başlangıçları
Ama olmuyor olmuyor be zalim
Allah kahretsin
Ayaklarım her akşam hep aynı sokağa gitmekte
Yine o masadayım baş başa hayalinle
Omuzlarım çökmüş,bedenim ezilmekte
Sanki bir asır geçmiş
Bir asır bu beden
Bu ruh
Bir çile zindanında acı çekmekte
Allah kahretsin
Sana daim olsun güzellikler
Acılar benim olsun
Sen doludizgin giderken yeni hayat yolunda
Kırık anılar bana kalsın
Acıtmasın senin içini
Geride kalan hayatlar
Ben bu girdapta yaşarken tek başıma
Senin olsun sevinçler
Senin olsun mutluluklar
Ben mahkumum senle dolu sensizliğe
Allah kahretsin
İKİNCİ ŞİİRİ
Tavrımıza gönül koymasın kimseler
Kişiye özel değil söylenen sözler
Doğruda keramet var demiş erenler
Gönlümüz Hakka doğru,Hakka taparız
İnsan değerini bilir ama put yapmayız
Sonra oputa kayıtsızca tapmayız
İnancımız bir,başka yola sapmayız
Gönlümüz Hakka doğru,Hakka taparız
Kul hakkı yemek korkusu gönlümüzün
Çabası bu bedenin,ak çıkması yüzümüzün
Siper olması bundan,biline göğsümüzün
Gönlümüz Hakka doğru,Hakka taparız
Bu dünya bir konak yeridir biliriz
Gün olur,gelir sıra,bizde gideriz
Bu yüzden doğru tutar,gerçek söyleriz
Gönlümüz Hakka doğru,Hakka taparız
Doğrulukdan hiç kimse bulmamış bela
Sevgi gönüllerin derdinedir deva
Bitmeyecek kavgadır bu aşk,bu sevda
Gönlümüz Hakka doğru,Hakka taparız.
O SOKAK
Ben bu sokakta büyüdüm
O tozu yuttum
O havayı kokladım yıllarca
Sakız sattım otobüs durağında
Keskin nane sattım sokaklarda
”Baş ağrısına, diş ağrısına
Kaynana zırıltısına”
Dedim tüm avazım çıktığınca
Ben bu sokakta büyüdüm
O tozu yuttum yıllarca
Sinema kapısında çerez sattım
Kazandığım ilk param yastık altında yattım
Bu sokakta oynadım beş taş
Bilye yuvarladım altı kuyuya
Fındık attım duvardaki çukura
İlk defa bir kızın peşinden bu sokakta gittim
Bu sokakta kavgada şişti sağ gözüm
Komşunun bahçesinden kaysı aşırdım,
Yemiş doldurdum ceplerime
Yazlık sinemaya akşamları kaçak girdim
Ben bu sokakta büyüdüm
O sokaktan geçtim dün yıllar sonra,
Kaybolup gitmiş kapı önü sohbetleri
Çoktan yıkılmış yazlık sinema
Köşe başında buluşmuyor genç sevgililer
Çocuklar mahzun,solmuş yüzleri
Ellerinden alınmış çemberleri,bilyeleri
Geçmiyor hiç bir sabah köşeden satıcılar
Sadece binalar,taksiler,kamyonlar
Bir yabancı gibi duruyor güzelim sokağım
Allah’ım ben tüm çocukluğumu bu sokakta mı yaşadım?