MEMEDİMİN ÖYKÜSÜ

Sümbüller hiç açmasa da;

Menekşe boynun bükse,

Lâle yoksa,

Güller solsa;

Solmaz senin solmaz,

Senin asla çiçeklerin

Ardına bakmadan

Memedim

Yürümüş gidiyorken,

Yavrunda kalsa da aklın;

Nöbetteydi,

Asıl nöbette;

Senin bütün niyetlerin

Ahh…

Özlesen de Ayşe’ni

Çıkarıp da resmini

Ara da baksa da gözlerin,

Tüfeğindeydi o asîl ellerin.

Hiç kıpırdamadan

Tetikte hep tetikteydi,

Senin bütün parmakların

“Ya şehit ol, ya gazi!”

Diyen aslan babanın

Kulağında çınlasa da sesi;

O gözü pek,

Babayiğit komutanındı

Senin bütün liderlerin

“Hadi git kınalı kuzum,

Helâl olsun sana sütüm!”

Duası huzurun,

Hâlâ damağında tadı

Helâl sütüydü annenin;

Amma, önce bu toprağın çocuğuydun,

Artık bu toprağı tadacaktı,

Senin bütün

Senin bütün emziklerin

Toprağımda yazılı,

Bayrağımda asılı

Gazimin aslı.

Bıraksa da bu kutlu yolda

Gözünü kulağını,

Kolunu bacağını;

Yürüyor,işte bak yürüyor,

Senin bütün

Senin bütün yüreklerin

Öğretmeninin hem okuduğu,

Hem”Bu Vatan Kimin?”diye sorduğu

O şiirin sonunu;

“Rüyada değil,

Topun namlusundadır hasım!”

Diye hatırlardın Memedim…

Doğru, eksik de olsa doğru;

Senin bütün ezberlerin

Diken batsa eline

“Anam!…” diye feryat eder;

Saçını okşarken eli,

Kucağında sabahlardın…

Kahpe kurşun girmiş,

Kan sızıyor bağrından da ;

Diz çökmüş, toprağı okşuyor ,

Senin bütün

Senin bütün şefkatlerin

Yükselirken naşın

Gökteki ay yıldızıma;

Gönderdeki ay yıldızımla

Selâmlaştı kanatların;

Semâdaki ay ve yıldızım

Kucaklarken seni

Ulaştı Ârş-ı Âlâya, ulaştı

Senin bütün vuslatların

Sümbüller hiç açmasa da,

Karanfiller olmasa da;

Menekşe boynun bükse,

Lâle yoksa,

Güller solsa,

Solmaz senin solmaz;

Senin hiçbir

Senin hiçbir çiçeklerin

Semra MERAL

Sümbüller hiç açmasa da,

Karanfiller olmasa da;

Menekşe boynun bükse,

Lâle yoksa,

Güller solsa;

Solmaz senin solmaz,

Senin bütün çiçeklerin

Ardına bakmadan

Memedim

Yürümüş gidiyorken,

Yavrunda kalsa da aklın;

İçtimadaydı niyetlerin.

Ve nöbetteydi, asıl nöbette;

Şimdi senin, senin bütün

Duaların.

Ahh…

Özlesen de Ayşe’ni

Çıkarıp da resmini

Ara da baksa da gözlerin,

Tüfeğindeydi o asîl ellerin.

Hiç kıpırdamadan

Tetikteydi , hep tetikte;

Senin, senin bütün

Parmakların.

” Ya şehit ol, ya gazi!”

Diyen aslan babanın

Kulağında çınlasa da sesi;

O gözü pek,

Babayiğit kumandanındı;

Senin şimdi,

Senin, senin bütün

Liderlerin.

“Hadi git kınalı kuzum,

Helâl olsun sana sütüm!”

Duası huzurun;

Hâlâ damağında tadı

Helâl sütüydü annenin.

Amma, önce bu toprağın çocuğuydun;

Artık bu toprağı tadacaktı,

Senin, senin bütün

Emziklerin.

Toprağımda yazılı,

Bayrağımda asılı

Gazimin aslı.

Bıraksa da bu kutlu yolda

Gözünü kulağını,

Kolunu bacağını;

Yürüyor,işte bak yürüyor,

Senin, senin bütün

Yüreklerin!

Öğretmeninin hem okuduğu,

Hem”Bu Vatan Kimin?”diye sorduğu

O şiirin sonunu;

“Rüyada değil,

Topun namlusundadır hasım!”

Diye hatırlardın Memedim…

Doğru, eksik de olsa doğru;

Senin,senin bütün

Ezberlerin.

Diken batsa eline

“Anam!…” diye feryat eder;

Saçını okşarken eli,

Kucağında sabahlardın…

Kahpe kurşun girmiş,

Kan sızıyor bağrından da ;

Diz çökmüş, toprağı okşuyor ,

Senin, senin bütün

Şefkâtlerin.

Yükselirken ruhun

Gökteki ayyıldızıma;

Gönderdeki bayrağımla

Selâmlaştı kanatların;

Semâdaki ay ve yıldızlar sevinçle,

Selâmlarınla kucaklaştı bir bir…

Ve… Arş-ı Â’lâya ulaştı çok şükür,

Senin, senin bütün

Vuslatların.

Sümbüller hiç açmasa da,

Karanfiller olmasa da;

Menekşe boynun bükse,

Lâle yoksa,

Güller solsa,

Solmaz senin solmaz;

Senin hiçbir

Senin, hiçbir çiçeklerin