Kayseri-Kocasinan ilçesi Hırka Köyü’nde doğmuştur.Asıl doğum tarihi 13.6.1949 olmasına rağmen, kayıtlara 01.7.l952 olarak geçmiştir.
1965-1966 yılında ilkokulu bitirmiştir.
12 yaşlarında gördüğü bir rüya üzerine şiirler yazmaya başlamıştır.
Köyde çiftçilikle uğraşırken, köyünden kaçarak Kayseri’ye gelir.Amelelikle başlayan şehir hayatını, Marangoz atölyesi ve Demircilik işlerinde sürdürür.
Askere gider.Askerlik dönüşü çeşitli işkollarında çalıştıktan sonra, kendi işyerini açar.
Çeşitli iyerlerinde çalıştıktan sonra emekli oldu.
HADDADİ mahlasını kendisine Rasim DENİZ vermiştir.
Kayseri Halk Şairleri ve Kültür Derneği’ne giderek, buradaki ozanlarla tanışma ve onlardan faydalanma yollarına gider.Amacına ulaşır.Yazdığı şiirler antolojilerde,Çemen Dergisi’nde, Kayseri Ülker ve Vakit Gazetelerinde yayınlanır.
HADDANİ Mahlasını, daha sonra bırakarak kendi köyü’nün ismini mahlas olarak- HIRKANİ- kullanmaya başlar.
İbrahim Budak; evli olup, dört çocuk babasıdır.
Çalışmalarını ,kendi hayatını konu alan bir roman çalışması şeklinde sürdürmektedir.
DIŞA VURUYOR
Kalp temiz demekle temiz olmuyor,
İçinin aynası dışa vuruyor,
Ecel gelmeyince vakit dolmuyor,
Önümüz ayazdır kışa vuruyor.
Yüzünü görenler gülüp geçiyor,
Ortalıkta beyin rakı içiyor,
Zavallı baban da ekin biçiyor,
Doldurmuş kafayı yaşa vuruyor.
Çıkmayın yolundan Rab’tan şaşmayın,
Geçipte hendekler sınır aşmayın,
Dinleyin sözümü benden kaçmayın,
Durmadan yumruğu başa vuruyor.
Şeytanlar, periler cirit atıyor,
Cahiliyet devri dünya batıyor,
Pehlivan hasmını tuşa vuruyor.
Deli HADDANİ’yem peşin sözlüdür,
Söyledikleri pek çokta özlüdür,
Cehennem narıda alev közlüdür,
Pişmanlık faydasız taşa vuruyor.
MİMARSİNAN
Süslemiş yurdumun dört bir yanını,
Koca Mimarsinan ecdadım benim.
Dünyaya duyurmuş Türk’ün şanını,
Koca Mimarsinan ecdadım benim.
Kucaklamış sarmış zoru başarmış,
Ölmeyen eserler dimdik yaşarmış,
Bazen yorulurmuş bazen coşarmış,
Koca Mimarsinan ecdadım benim.
Özünü hakikat ilmiyle yakmış,
Yarene çok yakın ya da ırakmış,
Bizlere ölmeyen eserler bırakmış,
Koca Mimarsinan ecdadım benim.
Dünyaya gelmedi böyle bir mimar,
Âşık HIRKANİ’yim minnettar anar,
Yaktığın ışıklar sönmedi yanar,
Koca Mimarsinan ecdadım benim.