Yusuf Meral

(Menâkıbü’l-Hulefâ     veya    Rıyâzu’l- Hulefâi’r- Râşidîn)

( Bu eser;  Şems-î Sivâsî Hazretlerinin önemli eserlerinden birisidir.)

Hülâfâ-i Raşid’in  ( Yani ilk dört hâlife, Cumhur  hâlife  dönemi, dört büyük hâlife- seçkin  dost-) dönemi menkıbelerini; hâdis ve âyetler ışığı altında, tarihi gerçeklere dayanarak işlemiştir.

Eser ,12 bölümden meydana gelmiş olup,hazretin en kapsamlı eserlerinden biridir.

İlk dört  hâlifelere ait menkıbeler;  hâlifelerin sırasına göre, kitapta yer almıştır.. Ancak, menkibelerden önce her hâlifenin kısa öz geçmişleri, özellikleri,unvanları işlendikten hemen sonra, adı geçen hâlifelerle ilgili menkıbelere geçilmiştir.

Kitabın son bölümlerinde de  hayattayken cennetle müjdelenmiş  on kişi ( Aşere-i mübeşşere) nin menkıbeleri, Ashâb-ı  Kîrâm ( Ashâp: sahabenin Arapça çoğulu anlamındadır. Sahabeler demektir. Sahabe de  Resullulah(S.a.v.)a inanmış ve gözleri ile görmüş olanlara denir. Sahabeler seçkin kişilerdir.) la ilgili menkibeler ve Ümmet-i Merhume ( Allah’ın rahmetine ermiş  ümmet. Hz. Muhammed Mustafa ( s.a.v.) nın ümmeti.) ile ilgili menkıbeler yer almaktadır.

Cihâr-ı  Yâr-ı  Güzîn H. 1258 ( M. 1842) tarihinde   Matbaa-i Âmire’de tab edilmiştir.

Günümüz  Türkçesine, Mehmet Hocaoğlu tarafından sadeleştirilerek 1983  tarihinde ( İstanbul KİT-SAN  Matbaasında- 472 sahife olarak)  tekrar yayınlanmıştır.

Hazretin bu eseri, Osmanlılar zamanında hayli okunmuş ve yayılmıştır.