1950 yılında Felâhiye’de doğdu. Babası Muharrem Efendi, annesi Ümmü Gülsüm hanımdır. İlkokulu Felâhiye’deki Kanuni Süleyman ve Nedim Özpolat İlkokullarında, Ortaokulu Felâhiye Ortaokulu’nda okudu. 1968 yılında Kayseri Lisesi’nden mezun oldu. Askere gitti. Askerlik dönüşü (1973) Akbank’ın Düvenönü / Kayseri Şubesinde işe başladı. 29 yıl aynı bankanın muhtelif şubelerinde çalıştıktan sonra Ocak 2003’te emekli oldu. Evli, 3 çocuk babasıdır.
Şiire ortaokulda, 14 yaşında iken başladı. İlk şiiri “Barbaros” , okulun “Özveri” adlı dergisinde çıktı. Yine ilk şiir denemelerinden olan “Sen Ben Yokken” adlı şiiri, 1970 yılında ulusal dergilerden Defne’de yayınlandı.
Şimdiye kadar yazmış olduğu bütün şiirlerini “Çemen Şiir Dergisi” nin Ağustos 2009 yılı 112. Sayısında yayınladı.
Şimdilerde Sayın Alim Gerçel Hoca’nın kendisine ödev olarak verdiği Kayseri’nin kültürüne armağan edilmek üzere, edebi eserler dizisinden sayılabilecek “Felâhiye’li Şair ve Yazarlar” kitabı ile “Felâhiye’miz Dünü Bugünü” adlı eserlerin ön hazırlık çalışmalarını sürdürmekte olup, Kayseri’de yaşamaktadır
BİR ZAMAN
Üzümleri çoktu, bizim bağların,
Alaca düşünce, yerdik bir zaman,
Katarı eksilmez yüce dağların,
Eteklerin gezdik, tozduk bir zaman.
Ferfenede tüm mahsuller yerliydi.
Her işimiz milli, toplu, derliydi.
Ay gördüm oynardık,gözler ferliydi.
Saklanırdık samanlıkta bir zaman.
Aside pişerdi, verirdik kaşık,
Dorak yoğurduyla, her dem barışık,
Bal başı, pekmezi, turşuya âşık,
Kıldık sevdalısı bunca bir zaman.
Çedeneyi kavurgaya katınca,
Dobalakta yoğurt hava atınca,
Katıklı aş eşiklerde yatınca,
Omaç tahta çıktı hayli bir zaman.
Güğümler elinde, çeşme başında,
Mahsus işmar etmiş dibek taşında,
Sürmeler çekili hilal kaşında,
Kirpiğinde göze geldik bir zaman.
Giyinmiş asbabı yakışmış ona,
Yağlığı salladım,bakmadı
Yekindi de gitti,öteki yana
Çok nazını çektim epey bir zaman.
Bostanlar bozuldu, yapraklar soldu,
Bu fakirlik bize Mevlâ’dan oldu,
Tünedi baykuşlar, hanemiz doldu,
Çok çektik elinden felek bir zaman.
Harman yerindedir, buğday sokusu,
Tandırlıktan gelir, pilav kokusu,
Gedikten aştık mı, gızıl yokuşu,
Görünürdü, çayın ağzı bir zaman.
Hedik yaptık buğdayların hasından,
Ayran içtik eskilerin tasından,
Firez tarlaların tüm nadasından,
Anadutluk ekin biçtik bir zaman
Samanlıkta yostuk, kesi, samanı,
Rençperlik öğretir, zoru, amanı,
Düven sürdük her yıl harman zamanı,
Seklem seklem buğday çektik bir zaman.
Yaygılarda nakış, gelin, kızımız.
Kilimlere aksederdi arzımız,
Kolanlı eşekle gezer bazımız,
Çok azımız at koşturdu, bir zaman.
Bişirik ederdik, damı loğlardık,
Pürçüklü ekerdik, kışın yolardık,
Zikkelere bağlı atlar yayardık,
Kişnemesi hoştu, atın bir zaman.
Alecikti bostanların sarayı,
Düven ayırırdı, saptan buğdayı,
Çece sapladıkça ince yabayı,
Keyfimize keyif kattık bir zaman.
Takalarda isin ezeli vardı,
Yeşeren damların hezeni vardı,
Herşeyin tertibi , düzeni vardı.
Çaresizlik boyun büktü bir zaman.
Körpedir kuzular , akışır gelir.
Akker geçi , cebiş tokuşur gelir.
Kavalı çobanla atışır gelir.
Deyişlerde lezzet vardı bir zaman.
Pulluğun önünde koşulu atlar ,
Kırat çekmedi mi kırbaçlar şaklar,
Tokacı vurupta asbabın paklar,
Gelin , genç kızımız özde bir zaman.
“Küllüklerde kalsın” elbise giydik.
Bedeline çuvalla zahire verdik.
Savanlar üstüne üzümler serdik.
İğdelere yaşın astık bir zaman.
Küpecikte turşu , küpte pekmez mi?
Yayık yaydık çok yorulduk yetmez mi?
Çömleğe girerken firar etmez mi?
Sade yağa soru sorduk bir zaman.
Kirmenlerle yün eğirir nineler
Aba’larda keletelik un eler.
Nasıl desem! Böyle geçti seneler.
“Çulsuz” diye güldü çoğu bir zaman.
SEN BEN YOKKEN
Sen ben yokken yeryüzünde
Aşkımız vardı.
Nehirler gibi gümüş renkli,
Poyraz rüzgarı serinliğindeydi
Aşkımız.
Sen ben yokken
Balıklar toprakta yaşardı.
Mamutlar gölgesinde geçerdi aşkımız.
Ölmeyi düşünmezdik, koşmazdık
Arkasından mutsuzlukların,
Gözlerimiz birbirini ısıtınca.
Sen ben yokken
Güneşin ışıkları yeşildi.
Bir masal ülkesinde,o kulübede
Pembe bulutlar içerdik,
Yudum,yudum ,
Aşkımıza susadığımızda