Kategoriler
Şairler

İbrahim MUCUK

ibrahim mucuk

Şairimiz İbrahim MUCUK Kayseri ili Pınarbaşı ilçesi,Tokmak Köyü nüfusuna kayıtlı olarak 22.12.1958 yılında dünyaya gelmiştir.Sekiz çocuklu mütevazi bir Anadolu  köylüsünün ikinci çocuğudur.İlk okulu köyünde birleştirilmiş sınıflı bir okulda okumuştur.Daha oyıllarda  sanata  ilgisi  başlayan  kendini  resim yaparak  geliştiren bir  kişilik olarak karşımıza çıkmıştır.O zamandan Osmanlı  padişahlarının  portrelerini  büyütmüştür.Mimarsinan Öğretmen Okulu’na girmiştir. 1971/1972 Eğitim öğretim yılında Sakarya Arifiye Öğretmen Okulu’na yatılıya geçmiş olarak nakledilmiştir.1976.1977 öğretim yılında Öğretmen Lisesi mezunu olarak okulu bitirmiştir.Başından çeşitli badireler geçmiş olan  şair en son 1985.1986 öğretim yılında Kırşehir Eğitim Yüksek Okulunu bitirip 22.04.1986 yılında tekrar öğretmen camiasının içine katılmıştır. Şair bu olayı  veremli bir hastanın hayata dönmesine  benzetmektedir. Konya,Erzurum.Nevşehir illerinde çalıştıktan sonra 2006.2007 öğretim yılından itibaren Kayseri Talas 75.Yıl Mühibe Germirli İlköğretim Okulun’da halen görevine devam etmektedir.Şiire ağırlıklı olarak Develi Cemal Nevzer Ercis İşitme Engelliler İlköğretim Okulun’da görevlendirme ile çalışrken yaşadıı bir üzücü olaydan sonra hız vermiştir.Erciyes sevdası,Seyrani aşkı, tabiatsevgisi,vatanseverlik gibi duygular her alanda şiirler yazmasına  katkıda bulunmuştur. Şairimiz evli ve iki çocuk babasıdır.

GETİRİN  BİZE

Alıp götürdüler birgün izine,
Getirin Kübra’yı dönmedi bize.
Beyaz benzine de,güzel yüzüne,
Getirin Kübra’yı dönmedi bize.
Sessiz sakin bir köşede oturur,
Bazen hiddetlenir kızar birine.
Bir ambulans Kayseri’ye götürür,
Şimdi kim otursun O’nun yerine?
Annesi,babası geldi uzaktan,
Acı haber bizi yürekten yıktı.
Sabır ve metanet dilerim haktan,
Umulmadık vak a nereden çıktı?
Çok perişan oldu arkadaşları,
Yatağı bomboşta, dolabı ıssız.
Silin gözünüzden akan yaşları,
O gitti dünyadan suçsuz günahsız.

10.01.2004

GELİYORUM
Son veda da geride koca bir dağ bıraktı,
Gözlerden yaş süzüldü,gönülleri  hep yaktı,
Bu gidişte sevinç var,asla üzülmek yoktu!
Bekle orada beni,yakında geliyorum.

Sen gittin de tadı yok,ne baharın,ne yazın,
Kanatlarım altında bilki oğlunla kızın,
Allah yardımcıları,burda olmasın gözün,
Bekle orada beni,yakında döneceğim.

Sazlar aynı çalıyor,güftedeki haz ayrı,
Kavuşmak bu mu acep,olamaz gönül ayrı,
Torunun feryadına yürek dayanmaz gayrı,
Bekle orada beni,yakında  geliyorum.

Alyanağı nurlanmış,saf saf olmuş melekler,
Çare etmez orada,geçmez artık dilekler,
Ununuz elenip de asıldı mı elekler,
Bekle orada beni,yakında geliyorum

Erciyes

Şiir ile şairi,
Buluşturdun Erciyes.
Açmış gonca gülleri,
Koklaştırdın Erciyes!
Kimi Orta Asya’dan,
Destanlar sunar size.
Kimi Anadolu’dan,
Dizer inciler bize.
Nal sesleri kokusu,
Vardır her dizelerde.
Sanki semazen raksı,
Görünüyor gözlerde.
Bitmeyecek bir sevda,
Orada paylaşılır.
Herkesten farklı nida,
Farklı şey anlaşılır.
Bu ocağın dumanı,
Göğe doğru yükselsin.
Şimdi şiir zamanı,
İçinden atan gelsin.
Şiir ile şairi,
Buluşturdu Erciyes.
Açmış gonca gülleri,
Tanıştırdı ERCİYES!

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir