Kategoriler
Yazarlar

Doç.Dr.M.Fatih KÖKSAL

mfthkksal

1961 Kayseri-Talas doğumludur.
        1979 yılında Sarız Lisesi’nden mezundur.
        1988 yılında Erciyes Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden Lisansını almıştır.
        1996 yılında yine Erciyes Üniversitesi Eski Türk   Edebiyatı’ndan Yüksek Lisans’ını almıştır.
        2001 yılında ise, Hacettepe Üniversitesi Eski Türk Edebiyatı’ndan doktorasını almıştır.
        Halen Ahi Evran Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi’nde öğretim görevlisi olup; evli ve Farsça bilmektedir.

YAYINLARI :
A. Uluslararası hakemli dergilerde yayımlanan makaleler :
A1.     Köksal, M. F., “Seyyid Nesîmî’nin Bilinmeyen Tuyuğları”, Journal of Turkish Studies – Türklük Bilgisi Araştırmaları (Âgâh Sırrı Levend Hatıra Sayısı I), Harvard University, 24, 187-208 (2000).
A2.     Köksal, M. F., “Klâsik Şiirimizden Bilinmeyen Bir Deyim: El Oyunu”, Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 127-136 (2001).
A3.     Köksal, M. F., “Klâsik Türk Şiirinde Güneş Tutulması ve Bununla İlgili İnanış ve Âdetler”, Millî Folklor Uluslar Arası Halkbilim Dergisi, 53, 114-125 (2002).
A4.     Köksal, M. F., “Orijinal Bir Şair: Edirneli Nazmî ve Divan’ına Yeni Bakışlar”, Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi,20,  101-124 (2002).
A5.      Köksal, M. F., “Edirneli Nazmî’ye Ait Olması Kuvvetle Muhtemel Bir Eser: Tevârîh-i Antâkiye”, Journal of Turkish Studies – Türklük Bilgisi Araştırmaları (Prof. Dr. Günay Kut Hatıra Sayısı), Harvard University, 27, …-… (2003). (Yayıma kabul edilmiştir.)
B. Uluslararası bilimsel toplantılarda sunulan ve bildiri kitabında (Proceedings) basılan bildiriler :
C. Yazılan uluslararası kitaplar veya kitaplarda bölümler :
D. Ulusal hakemli dergilerde yayımlanan makaleler :
D1.     Köksal, M. F., “Türkçe Şuarâ Tezkireleri Üzerine Yapılan Çalışmalar Bibliyografyası”, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Dr. Himmet Biray Özel Sayısı 544-567 (1999).
D2.     Köksal, M. F., “ ‘Divan Şiirinde Okçuluk Terimleri’ne Ekler”, Türklük Bilimi Araştırmaları, 10, 235-254 (2001).
D3.     Köksal, M. F., “Eski Şiirimizin Nâdîde Güzelleri”, Türklük Bilimi Araştırmaları, 11, 161-168 (2002).
D4.     Köksal, M. F., “Edebiyatımızda Kalıp Sözler ve Divan Şiirinden Dört Örnek”, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 30, 331-348 (2003) (Yayıma kabul edildiğine dair yazı ektedir.)
E. Ulusal bilimsel toplantılarda sunulan ve bildiri kitaplarında basılan bildiriler:
 
E1.      Köksal, M. F., “Kadı Burhaneddin Divanı’nda Nazım Şekilleri Üzerine Tespitler”, Kayseri ve Yöresi Kültür, Sanat ve Edebiyat Bilgi Şöleni, 12-13 Nisan 2001. Kayseri, E. Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Yayınları Nu. 1, Cilt 1, 465-472, Kayseri, 2002.
KİTAPLAR
 
F1.     Köksal, M. F., Kayserili Divan Şairleri, Geçit Yayınları, Kayseri, 1998.
F2.     Yüksel, Hasan ve M. F. Köksal, Osmanlı Toplumunda Sâdât-ı Kirâm ve Nakîbü’l-eşraflar – Ahmed Rif’at Devhatü’n-nukabâ, Sivas, 1998.
F3.     Köksal, M. F. Ve Ahmet Naci Baykoca (Ed.), Diriözler Armağanı – Prof. Dr. Meserret Diriöz ve Haydar Ali Diriöz Hatıra Kitabı, Ankara, 2003.
F4.     Köksal, M. F., Dervîş Hayâlî – Ravzatü’l-envâr, Kitabevi,İstanbul, 2003.
F5.     Köksal, M. F., Yenipazarlı Vâlî – Hüsn ü Dil Mesnevisi (İnceleme-Tenkitli Metin-Dizin), Kitabevi,İstanbul, 2003.
MAKALELER / BİLDİRİLER
F6.     Köksal, M. F., “Klâsik Edebiyatımızı İsimlendirme Meselesi”, Türklük Bilimi Araştırmaları, 2,  209-223 (1996).
F7.     Köksal, M. F., “Türk Edebiyatında Hüsn ü Dil Hikâyeleri ve Yenipazarlı Vâlî’nin Hüsn ü Dil Mesnevisi”, Türklük Bilimi Araştırmaları3,  91-126 (1996).
F8.     Köksal, M. F., “Bir Kaside İki Şair: Nef’î-Cevrî”, Türklük Bilimi Araştırmaları4,  191-202 (1997).
F9.     Köksal, M. F., “Tahkiyeli Bir Eser Olarak Taşlıcalı Yahyâ’nın Şâh u Gedâ Mesnevisi”, Türklük Bilimi Araştırmaları(Prof. Dr. Kaya Bilgegil Armağanı),  5,  245-282 (1998).
F10.   Köksal, M. F., “Âhî’nin Husrev ü Şîrîn Mesnevisi”, Türklük Bilimi Araştırmaları6,  209-253 (1998).
F11.   Köksal, M. F., “Sinan Paşa’nın Nesri ve Nesir Üslûbu”, Doğu Akdeniz Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Dergisi1,  83-97 (1998).
F12.   Köksal, M. F., “Türünün Farklı Bir Örneği: Kastamonulu Abdülahad Nûrî’nin Farsça Sâkî-nâme’si”, Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi20-21,  345-370 (1998).
F13.   Köksal, M. F., “Belâgat Kitaplarında İki Sanat: Tecâhül-i Ârif-İstifhâm”, Türklük Bilimi Araştırmaları7,  83-97 (1998).
F14.   Köksal, M. F., “İslâmî’nin Mesnevisi”, Bilge15,  76-78 (1998).
F15.   Köksal, M. F., “Türk Edebiyatında Nizâmî’nin Takipçileri ve Hamse’sine Nazire Yazanlar” (Dr. Asgar Dilberîpûr’un Farsça makalesinden çeviri), Türklük Bilimi Araştırmaları8,  199-238 (1999).
F16.   Köksal, M. F., “ ‘Klâsik Türk Şiirinde Lâle’ye Dair”, Bilge21,  118-121 (1999).
F17.   Köksal, M. F., “Bağı Talan Etmek veya Kayserili Divan Şairleri Hakkında”, Erciyes254,  17-25 (1999).
F18.   Köksal, M. F., “Şuarâ Tezkirelerine Göre Kayserili Şairler”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8,51-82 (1999).
F19.   Köksal, M. F., “Esrâr Dede Divanı”, Bilge23,  85-90 (2000).
F20.   Köksal, M. F., “Türk Yurdu Dergisi’nin Yeni Türk Harfleriyle Yeniden Yayımlanması Üzerine”, Bilge24,  146-151 (2000).
F21.   Köksal, M. F., “Kur’ân ve Modern Astronomi İlişkisi Hakkında Gayr-ı Matbu Bir Eser”, Bilge25,  88-91 (2000).
F22.   Köksal, M. F., “Bir Okçuluk Terimi: ‘Kurban’ ve Divan Şiirinde Kullanımı Üzerine”, Türklük Bilimi Araştırmaları9,  191-210 (2001).
F23.   Köksal, M. F., “Kayserili Belîğ Divanı Yayınlandı (mı?)”, Bilge32,  65-73 (2002).
F24.   Köksal, M. F., “Nazmî’nin Tevârîh-i Antakya Adlı Eseri”, VI. Hatay Kültür ve Tarih Sempozyumu, 19-20 Nisan 2002, Antakya.
F25.   Köksal, M. F., “Edirneli Nazmî’nin Yayımlanmamış Türkî-i Basît Şiirleri” I. Edirne Kültür Araştırmaları Sempozyumu, Trakya Üniversitesi, 23-25 Ekim 2002, Edirne.
F26.   Köksal, M. F., “Kayserili Divan Şairi Belîğ ve Bilinmeyen Divançesi”, Diriözler Armağanı Prof. Dr. Meserret Diriöz ve Haydar Ali Diriöz Hatıra Kitabı,  407-414 (2003).
F27.   Köksal, M. F., “Nazire Kavramı ve Klâsik Türk Şiirinde Nazire Yazıcılığı”, Diriözler Armağanı Prof. Dr. Meserret Diriöz ve Haydar Ali Diriöz Hatıra Kitabı,  215-290 (2003).
F28.    Köksal, M. F., “Elvan Çelebi’nin Şiirleri ve Şairliği”, I. Kırşehir Kültür Araştırmaları Bilgi Şöleni, G.Ü. Kırşehir Eğitim Fakültesi, 8-10 Ekim 2003, Kırşehir.
F29.   Köksal, M. F., “Divan Şiirinin Garîb’leri”, Berceste, S. 20 (Ocak 2004), s. 3-5.
ANSİKLOPEDİ MADDELERİ
 
TDV İslâm Ansiklopedisi, 3madde: Mecma’u’n-nezâ’ir, Münâzara (Türk edebiyatında), Nazîre (Yayımlanacak).
 
Atatürk Kültür Merkezi Edebiyat Terimleri ve Kavramları Sözlüğü, 9 madde: Dağ Üstü Bağ (Olmak), Dik Gelmek, El Oyunu, İstifhâm, Kes Düşmek, Nakîza, Nazîre, Tazmîn, Tecâhül-i Ârif (italik dizililer yayımlandı, diğerleri yayımlanacak).
 
Atatürk Kültür Merkezi Türk Dünyası Edebiyatçılar Yazarlar ve Şairler Ansiklopedisi’ne 211 madde:Akyürek, Ahmed Remzî, Belîğ (Kayserili), Dânişî (Pîrî Mehmed Çelebi), Dârî, Dem’î, DerdîDerûnî, Dervîş Osman (Nefes Anbarı Şeyh Osman Efendi), Duâyî, Ecrî, Ekmelî, Emânî, Emîrî (Seyyid Mahmûd Efendi), Enverî, Enverî-i Müneccim, Esîrî, Ezherî, Fahrî, Fârisî, Fehmî (Saruhanlı),  Fehmî (Canbâz), Fehmî (Karamanlı),  Fenâyî, Ferdî, Ferîdî (Haraccı-zâde Hüssâm), Feyzî, Firâkî, Fürûğî (Hîbetullâh), Gaffâr, Gaffârî, Gamî (Fenârî Alâaddîn), Gedâyî, Gencî (Kayserili), Günâhî (Baba Hasan), Hâfız (Konevî), Hafî, Halvetî, Hasan, Hasbî, Hassân, Hâşimî-i Acem, Hâverî-i Acem, Hâverî-i Kadîm, Hayâlî (Abdulkerîm-zâde), Hayrî (Süleymân Hayrî Bey), Hekîmoğlu, Heves, Hevesî, Hıfzî, Hızrî (Bursalı), Hızrî (Tepegöz Hızır Çelebi), Hicâbî, Hicrî (Kara Çelebi), Hilmî (Feyzî-zâde), Hilmî (Mustafa Hilmî Paşa), Hisâlî, Hitâbî, Huldî, İsmet (İbrahim İsmet Bey), İzârî, İzzet (Mütercim İzzet Paşa), Kâbilî, Kâdî, Kadrî (Abdulkâdir Efendi), Kadrî (Zeynî-zâde), Kâ’ilî, Kâmî (Karamanî), Kâmî (Kayserili), Kâmî (Mesnevihân-zâde), Kâsım, Kebirî, Kemâl, Kenzî, Kerîmî, Keşfî, Kevserî, Kıyâsî, Kirâmî, Köylüce, La’lî, La’lî (Kayserili), Likâyî, Livayî, Lutfî, Mahmûdî, Mâtemî-i Acem, Mehmed Ney (Dülbend-zâde Defterî), Melîhî, Mestî, Meylî (Kumsı-zâde), Mîrek (Emîrek, Mîrekî), Mîrî (Kiçi Mîrzâ-zâde Yahyâ Efendi), Mîrzâ Mahdûm, Muîdî, Muhîtî, Muhibb, Mukbil, Mü’min, Münîr, Nâmî, Nâmûsî, Nâsır, Nasîbî, Nasûhî, Na’tî, Nâzımî, Nazmî, Nehârî, Nesîb (Uşşâkî-zade), Neşâtî (16. yy.), Nigâhî, Nihâlî, Nihânî, Nikâbî, Nûhî, Nûşî, Nutkî, Ömer, Özrî, Pelâsî, Penâhî, Râcî, Rahîkî, Rahmânî, Râşid (Kayserili), Refîk, Refîkî, Remzî, Remzî (Mehmed Remzî Efendi), Remzî (Âmidî), Resmî, Reşîd, Revânî-i Zaîm, Rezmî, Rıfkî (Bahâaddîn-zâde), Rızâyî (Baba Çelebi), Riyâzî (Memi Şâh), Rûhî (Müftî-zâde), Sâatî, Sabûhî, Sa’dî (Cem Sa’dîsi) ,Safâyî (Sıfâtî), Safhî (Seyyid Mehmed Fâiz Efendi), Sâkî (Baldır-zâde), Sâlih Çelebi (Celâl-zâde), Sâlikî, Sarrâfî, Sa’yî, Sehâbî-i Acem, Selîkî, Sevdâyî, Seyfî, Seyfî (Osman Seyfî Bey), Seyyid, Sezâyî, Sinânî, Sirâcî, Subhî (Hekîm-zâde), Sun’î (Gelibolulu), Sûzenî, Sücûdî, Sühâyî, Süheylî, Sürûrî-i Acem, Süvârî, Şâhidî, Şâmî, Şâmi-i Katib, Şâvur (Şâverî), Şebâbî, Şehdî (Antakyalı), Şehîdî (Seyyid Kâsım Niksarî), Şemsî (Bursalı), Şemsî (Kayserili), Şerîf (Seyyid Mehmed Efendi), Şerîfi, Şevkî, Şeyhî (Kayserili), Şîrî (Hersek-zâde), Şifâyî, Şuûrî, Tahsîn (Hasan Tahsin Bey), Tal’atî, Tâliî, Tarîkî, Temennâyî, Ulûmî, Ulvî, Ünsî, Vahdî, Vâlî (Ankaralı), Vâlî (İstanbullu), Vâlî (Yenipazarlu), Vechî, Vefâyî, Vesîlî, Visâlî, Yâdî, Yakînî, Yaman Dede, Yetîm, Yetîmî, Yûsuf Sîne-çâk,öZârî, Zâtî-i Hallâc, Zebânî, Zecrî. Zemînî, Zuhûrî-i Acem, Zülâlî (italik dizililer yayımlandı, diğerleri yayımlanacak).

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir