Semra Meral
‘Mâsum ve mazlum’ luğun en samimi ifadesi , ‘cıvıltı ve ışıltı’nın en sevimlisimgesi olan çocuklar…çocuklarımız…
‘Pâk ve berrak’lığın en güzel göstergesi,’sevinç ve övünç’ün en özel gözdesiKüçükler …küçüklerimiz…baharımız-yazımız;yârimiz-yârenimiz-canımız-cânânımız-bugünümüz-yarınımız…(Cücük-küçük;sevgi-ilgi)Ve…Dünyadaki bütün çocuklar el ele verip, ‘bayram yapsın’lar diye; ‘23 NİSAN’ı çocuklara bayram kılan ‘Gazi Mustafa Kemal ATATÜRKÜMÜZ!..’Seni, ‘dünyadaki bu ilk ve tek çocuk bayramının 90.yıldönümünde büyüklerimizin saygı dolu, küçüklerimizin sevgi dolu yüreklerince; ‘dilimizde rahmet, gönlümüzde minnet’ lerle anıyor, “ruhun şâd olsun!”diyoruz
“Bugünün küçüğü ama yarının büyüğü!..” diye, ‘öğüt’ vere vere büyüttüğümüz; ‘kötü-yanlış-çirkin’i “unutsun” , ‘iyi-doğru- güzel’e “umutsun” diye diye yetiştirdiğimiz çocuklarımızın ufuklarını, büyüyünce de inşallah ‘ beyaz umutlar’ kuşatsın diye
Aşağıdaki manzumemiz, “çocuklarımız”a bir ‘hediye’, onlar da inşallah ‘he!’ diye!..
ÇOCUK VE ANNESİ
-Anne!..
Gül
solacak solmasına,
no’lur dalında solsa?..
Susacak bir gün nasılsa
bülbül,
keşke gülünde sussa…
– Bal!..
değil mi ki anne, ‘arı’ nın?..
arının olsa petek!..
Kovanın aslı değil mi ki
dal?..
Bir gün kuruyacak nasılsa
keşke kökünde kurusa…
– Bak bebeğim,
bizim için yaratmış,
gülü, dalı, bülbülü;
Emrimize vermiş
Rabb’im!..
Hiçbiri olmazdı onların,
‘insan’ denilen
sen, ben olmasaydım.
– Peki..ya şu tırtıl?..
“Günü gelince
kozasından çıkıp
güzel bir kelebek olacak!..”
diyorsun…
-Peki, kelebek yaşayacak mı anne?..
……………………………………………….
-Yoksa,
O güzel kelebek de mi ölecek
o güzel kelebek de mi, anne?…
……………………………………………….
– Öyleyse,
varsın çirkin olsun
no’ lur
hiç değilse yaşasa
tırtıl?..
-Beni iyi dinle şimdi yavrum:
Onların niçin öldüğünde değil
‘düğüm’
senin nasıl yaşadığında
‘çözüm!…’
Gül, dal, bülbül
derken…
Kelebek,çiçek,
bebekken dünyan
Büyüdükçe ;
gül’ü yolmandan,
tırtıl’a bile
acırken sen,
günü dolmadan o güzel kelebeği
hoyratça
ezmenden,
Ellerinle bile değil;
O devleşen ayaklarınla
çiğnemenden
korkuyor annen,
korkuyor!…
İşte o yüzden :
“Keşke büyümesen küçüğüm ,
keşke büyümesen…
Büyüdükçe ;
küçülmeyi öğrenmenden
korkuyorum!…”
diyor.
Kuzu ,elbet koyun olacak evlât, olmasında bir ÇAKAL!